Er was eens een sleutelmaker die op een dag bij de koning werd geroepen. Verrast dat hij was, trok hij zijn mooiste kleed aan, poetste zijn beste schoenen en ging op weg naar de koning.

Eenmaal daar aangekomen gaf de koning aan dat hij een opdracht had voor de sleutelmaker. De koning was in het bezit van een schatkaart. De route naar de schat was eenvoudig en zonder weinig obstakels. De schat was verborgen in een eeuwenoud kasteel en bevond zich achter 5 gesloten deuren waarvan niemand tot nu toe in staat was geweest om deze deuren te openen.

Stad en land had men afgezocht op zoek naar de beste sleutelmaker van het land.

De sleutelmaker nam de opdracht aan en ging op pad. Een koffertje met al zijn gereedschappen op zijn rug dragend. En daar in de verte verscheen een kasteel. Het zag er verlaten uit. En daar sta je dan. Zoals een goed sleutelmaker betaamd had hij een hele grote sleutelbos met wel 1000 sleutels bij zich.

Zonder na te denken begon de sleutelmaker iedere sleutel te proberen. En wat denk je, sleutel 566 bracht succes. Eén deur open nog vier te gaan.

Opnieuw begon hij de 1000 sleutels te proberen maar ook sleutel 1000 bleek niet de juiste. Door de slijtage op de andere sleutels te bestuderen maakt de sleutelmaker een nieuwe sleutel. En ja hoor. Ook deur twee ging voor hem open.

Gretig als hij was begon hij deur 3 wederom alle 1000 sleutels te proberen echter zonder resultaat. Het bekijken van de slijtage was niet meer mogelijk want dat had hij eerder geprobeerd. En 2 sporen van slijtage maken het er niet makkelijker op.

Een toevallig passerende voorbijganger vroeg waar de sleutelmaker mee bezig was. “het openen van een deur”gaf hij aan. De voorbijganger stelde een eenvoudige vraag: “Is deze deur ook daadwerkelijk op slot dan? Waarop de sleutelmaker de deurklink vastpakte, naar beneden deed en tot zijn grote verbazing ging de deur gewoon open. Hij bedankte de voorbijganger voor het advies en ging snel verder met deur vier.

Maar ja wat nu. De deur geprobeerd te openen maar deze was echt op slot. De 1000 sleutels wederom geprobeerd maar zonder resultaat. De sleutelmaker zat met zijn handen in het haar. Hij wist het niet meer. Hij was radeloos. Hij begon om hulp te schreeuwen. HELP. Tot zijn grote verbazing hoorde hij achter deur vier een stem. “Wie is daar?”. “Ik ben de beste sleutelmaker van het land en ik weet niet hoe ik deze deur open kan maken”. Nog voordat hij verder iets kon zeggen, ging de deur open en verscheen er een prachtige vrouw in de deuropening. “alsjeblieft”, “je hoefde het alleen maar te vragen” en dat deed je.

En daar stonden ze nog één deur verwijderd van de schat. De sleutelmaker wist wat hij moest doen. Vertrouwen op zichzelf. Hij sloot zijn ogen, stelde zich voor hoe hij de juiste sleutel maakte, de sleutel omdraaide en de schat had gevonden. Het plaatje in zijn geest was helder. Hij deed zijn ogen open, ging aan de slag, en binnen mum van tijd was de sleutel klaar. Hij stak de sleutel in het slot en samen met de prachtige vrouw draaide hij de sleutel om. En daar was de schat. Eén grote schittering van GOUD !!!!! Vanaf die tijd blijft geen deur meer gesloten voor de sleutelmaker. En ze leefden nog lang en gelukkig.

Ja je leest het goed, hoe goed ben jij in puzzelen? Puzzel jij nog wel eens? Als ik aan vroeger denk dan zie ik daar nog een keukentafel of de vloer van de woonkamer vol liggen met duizenden puzzelstukjes. Zo eentje van 500 puzzelstukjes. Het lijkt bijna onbegonnen werk.

Ik herinner me het moment nog goed. Op mijn verjaardag kreeg ik dan een groot kado. Nieuwsgierig scheurde ik het pakpapier kapot en tot mijn grote blijdschap kwam daar een puzzel van wel 500 stukjes tevoorschijn. Ik rende naar de keukentafel, maakte de doos open en keerde deze om op de keukentafel. De uitdaging was om van al die puzzelstukjes weer één geheel te maken met als eindresultaat de afbeelding die op doos stond afgebeeld.

Puzzelen doe ik volgens een bepaalde techniek. Ik zoek eerst alle puzzelstukjes bij elkaar met een rechte kant. Deze vormen samen het kader van de puzzel. Daarna sorteer ik alle puzzelstukjes op kleur. En vervolgens ga ik kijken welke puzzelstukjes bij elkaar passen. Puzzelstukje voor puzzelstukje leg ik neer met al het geduld van de wereld. Heel langzaam zie ik dan het geheel ontstaan, net zolang totdat het gehele plaatje klopt.

Als je goed kijkt, kun je communicatie ook vergelijken met een legpuzzel. Het enige verschil is dat je niet van te voren een afbeelding hebt van de hele puzzel. Stel het gesprek dat je voert met iemand eens voor als één grote legpuzzel. Je weet niet hoe de legpuzzel er in zijn geheel uitziet, laat staan uit hoeveel puzzelstukjes deze puzzel bestaat. Vanuit oprechte interesse stel je vragen aan deze persoon. De antwoorden op jouw vragen kun je zien als puzzelstukjes. Ieder stukje is een onderdeel van het grote geheel. En als jou iets niet duidelijk is, kun je natuurlijk altijd nog een vraag stellen ter verduidelijking. Op deze manier verzamel jij alle puzzelstukjes om vervolgens net zoals vroeger de puzzel af te maken.

Klinkt simpel toch? Dat dacht ik ook. De werkelijkheid laat echter iets anders zien. Morgenavond is het comedynight in een café in Breda. O.a. ik en een vriend van mij zijn uitgenodigd door een vriendin om hier naartoe te gaan. Op mijn vraag via whatsapp of hij ook gaat naar deze comedynight antwoordde hij met “Ben niet meer naar de stad geweest..heb geen tijd gehad om kaarten te kopen..moet het helaas overslaan”. Ik kan nu denken dat hij het feit, dat hij geen tijd heeft gehad om naar de stad te gaan, interpreteren als een excuus omdat hij eigenlijk helemaal geen zin heeft om te gaan. Als het ware heb ik mijn puzzel al ingevuld. In plaats daarvan geef ik hem aan dat hij ook kaarten aan de deur kan kopen en is hij morgenavond gewoon van de partij en ziet de puzzel er ineens weer heel anders uit.

Besef dat als je met iemand in gesprek gaat dat je eigenlijk aan het puzzelen bent. Voorkom dat je zelf puzzelstukjes toevoegt die geen onderdeel uitmaken van de puzzel. Pas op voor NIVEA. Ik zie je denken NIVEA? Ja, Niet Invullen Voor Een Ander. Wees geïnteresseerd in de ander, stel vragen en verzamel puzzelstukje voor puzzelstukje. Op deze manier leer je elkaar pas echt kennen en begrijpen.

Wederom aan jou de vraag: Hoe goed kun jij puzzelen?

Laat me weten hoe goed jij bent in puzzelen dus reageer en inspireer.

Het is vrijdagavond en ik heb afgesproken om met een goede vriend van mij uit eten te gaan in Breda. Ik heb van te voren niet gereserveerd en zo lopen we op de grote markt van Breda op zoek naar een leuk restaurant. Het is een mooie zomeravond en de terrassen zitten heerlijk vol.

Uiteindelijk besluiten we om het overvolle terras bij Gaucho’s in Breda te betreden. Er is nog een tafel vrij maar hier staat keurig een bordje gereserveerd op de tafel, jammer. Navraag bij het personeel leert dat er buiten helaas geen plaats is en er binnen nog een tafeltje beschikbaar is.

Zo gezegd zo gedaan. We krijgen de kaart en bestellen onze drankjes waarbij ik een heerlijk witbiertje bestel. Na 5 minuten geeft het personeel aan dat er toch een tafel buiten beschikbaar is. Wat een service. De drank is inmiddels geserveerd en ik neem, na een week van hard werken, een flinke teug van mijn goudgele rakker. Een paar minuten later staat de serveerster ineens bij onze tafel en stelt mij de vraag: “u heeft toch een witbiertje besteld?” Waarop ik “ja” antwoordde en realiseerde dat er een gewoon biertje op tafel staat.

Ik hoor mezelf nog zeggen “het is goed zo”. De serveerster biedt nogmaals haar excuses aan en het 2e biertje krijg ik gratis aangeboden. Ook tijdens het eten, onbeperkt spare ribs eten ‘aanrader!!!’ vraagt de serveerster meerdere keren of alles naar wens is.

Als trainer op het gebied van klantcontact en communicatie vind ik dit vanzelfsprekend. Wat mij verbaast, is dat als ik dit verhaal vertel, andere mensen dit eerder als uitzondering ervaren dan als regel. Hmmm vreemd, zou ieder bedrijf niet 100% oplettend en klantgericht moeten zijn?

Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen. Deel jouw goede ervaringen, beloon de bedrijven die het begrepen hebben en laat dit een les zijn voor al die andere bedrijven die dit nog niet doen. Dus reageer en inspireer.